به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
هرچند دیروز جمله رییس جمهور رو ننوشتم، اما اون چیزی که نقل شده، بُریده شده جمله ایشون هست و اصل حرف، چیزی نیست که رسانه‌ها گفتند.
علی ای حال وظیفه دونستم این رو اعلام کنم و اگر در ذهن کسی چیز منفی منعکس شده با اون جمله، طلب استغفار کنم.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
یه بنده خدایی بهم گفت این کاری که دارم میکنم اجازه ناشر می‌خواد!
گفت میشه چند صفحه از کل کتاب که جالبه رو این کارو کرد یا مثلا توی وب گذاشت
اما اگر بخوای همه رو بری، ناشر میتونه شکایت کنه...
یعنی چی آخه؟ :D
این حرف ناگوار رو در دومین روز باید بشنویم :D
باید چاره‌ای بیندیشیم...
یا باید کار صوتی رو بیخیال شم و قسمت‌هایی از کتاب که واقعا معرکه است رو بنویسم و بذارم اینجا، یا اینکه همون قسمت‌ها رو صوتی کنم و بیخیال باقیش بشم.
نظر شما چیه؟
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بیانات حضرت آقا در دیدار با جمعی از بسیجی‌ها {یکی دو ماه قبل}
در این دیدار موارد زیادی گفته شد که گوشه‌ایش به {ما} بسیجی‌ها اختصاص داره و خوبه که چند بار بخونیمش:
«دو سه جمله هم به شما بسیجى‌هاى عزیز و همه‌ى بسیجى‌هاى سراسر کشور عرض بکنم:
من دعوت میکنم بسیجیان عزیز را به اخلاق. اخلاق یعنى چه؟
یعنى حلم و بردبارى، صبر و مقاومت، صدق و صفا، شجاعت و فداکارى، طهارت و پاک‌دامنى.
بسیجى‌ها براى اینکه اجزاى این بناى استوار همچنان مستحکم بماند به این احتیاج دارند. اگر بخواهید این بناى رفیع همین‌طور مستحکم مثل دژِ پایدار و استوارى درمقابل دشمنان قرار بگیرد، باید این رعایتها را بکنید؛ بردبارى نشان بدهید، صبر نشان بدهید، اخلاق نشان بدهید، طهارت نشان بدهید، الگوهاى بزرگ صدر اسلام را درنظر بیاورید.
ما باید از تکبّر دورى کنیم، از تَفَرعُن دورى کنیم.
مالک‌اشتر با آن مقام، با آن شجاعت، با آن جایگاهى که نزد امیرالمؤمنین داشت، در کوچه حرکت میکرد، یک پسربچّه‌اى او را نشناخت، مسخره‌اش کرد، شاید سنگ‌ریزه‌اى به طرفش پرتاب کرد؛ مثلاً دید یک آدمى دارد میرود، بنا کرد مسخره کردن؛ بعد مالک‌اشتر رد شد، افرادى که آن منظره را دیدند، به پسرک گفتند فهمیدى چه کار کردى، فهمیدى چه کسى را مسخره کردى، پسربچّه نمى‌شناخت مالک اشتر را، گفت نه؛ گفتند این مالک‌اشتر بود؛ پسربچّه دستپاچه شد؛ حالا خودش تنها یا خودش و پدرش مثلاً یا دوستانش دوان دوان آمدند که یک‌جورى عذرخواهى کنند که برایشان مایه‌ى دردسر نشود؛ دنبال مالک‌اشتر راه افتادند، دیدند به مسجد آمده، دارد نماز میخواند؛ رفتند جلو و بنا کردند عذرخواهى کردن؛ مالک‌اشتر گفت من آمدم مسجد براى اینکه نماز بخوانم، دعا کنم که خداى متعال خطاى این جوان را ببخشاید!
ببینید، این دلسوزى، این احساس مسئولیّت، این حلم، این بزرگوارى، اینها است. من و شما هم باید همینها را یاد بگیریم.
همچنین توصیه‌ى اکید میکنم به استحکام و عدم سایش اعتقادى و ایمانى و عملى؛ مراقب باشید.
ماها در این مسیر زندگى، آنجایى که با وسوسه‌ها مواجه میشویم؛ وسوسه‌ى پول، وسوسه‌ى شهوات، وسوسه‌ى مقام، وسوسه‌ى رفاقت، ساییدگى پیدا می‌کنیم؛ سایش پیدا می‌کنیم.
مراقب باشید سایش اعتقادى پیدا نکنید، شما بر روى محیط اثر بگذارید، نگذارید آن محیط اگر بد است، روى شما اثر بگذارد.»
دعوت به اخلاق
دوری از تکبر و تفرعن
مراقبت از سایش اعتقادی
این سه، پیام حضرت آقا به من و شماست.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
همونطور که گفتم، تصمیم گرفتم زندگی‌نامه حضرت امام خمینی رحمه الله علیه رو به صورت صوتی توی وبلاگ قرار بدم.
از اونجایی که صدام اصلا مناسب این کار نیست، یه خورده نویز قاطیش کردیم که شما تا یه حدودی نفهمید چه فاجعه‌ای بوده :D
علی ای حال کار رو شروع کردم، امیدوارم که خدا به این کار برکت بده...
شادی روح امام و شهدا، تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی رهبر معظم انقلاب صلوات.
زندگی‌نامه صوتی حضرت روح‌الله، امام خمینی قدس الله نفسه الزکیه
.
.
.
.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
همونطور که گفتم، تصمیم گرفتم زندگی‌نامه حضرت امام خمینی رحمه الله علیه رو به صورت صوتی توی وبلاگ قرار بدم.
از اونجایی که صدام اصلا مناسب این کار نیست، یه خورده نویز قاطیش کردیم که شما تا یه حدودی نفهمید چه فاجعه‌ای بوده :D
علی ای حال کار رو شروع کردم، امیدوارم که خدا به این کار برکت بده...
شادی روح امام و شهدا، تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی رهبر معظم انقلاب صلوات.
زندگی‌نامه صوتی حضرت روح‌الله، امام خمینی قدس الله نفسه الزکیه
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سدیر صیرفی می گوید:
«من، مفضل بن عمر، داود بن کثیر رقی، ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان امام صادق علیه‌السلام وارد شدیم.
آن حضرت را در حالی بس عجیب دیدیم که بر روی خاک نشسته بود و لباسی پشمین بر دوش انداخته و بسان مادری جوان مرده با سوز تمام می‌گریست، به گونه‌ای که آثار حزن و اندوه سراسر وجود مبارکش را فرا گرفته بود و اشک بر پهنای صورتش جاری بود و چنین می‌فرمود:
«سیدی غیبتک نفت رقادی، وضیقت علی مهادی وابتزت منی راحة فؤادی.
سیدی غیبتک اوصلت مصائبی بفجایع الابد وفقد الواحد بعد الواحد بفناء الجمع والعدد
فما احس بدمعة ترقا من عینی وانین یقشا من صدری»
سرور من!
غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده، خاطرم را پریشان ساخته، آرامش دلم را از من سلب نموده است.
سرور من!
غیبت تو مصیبتهای مرا به مصیبتهای دردناک همیشگی متصل ساخته و از دست دادن یاران، یکی بعد از دیگری را به نابودی اجتماعات و افراد کشانده است.
بلاها و سختی‌ها، رنج‌ها و اندوه‌ها آنچنان بر دلم سنگینی می‌کند که دیگر اشک دیده و فریادهای سینه‌ام را احساس نمی‌کنم.
کتاب الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ص167
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سلام دوستان عزیز
گفتم اولین فایل صوتی رو امروز منتشر میکنم، اما یک عذرخواهی بابت تاخیر.
به نظرم رسید باید یک بار دیگه فایل رو بخونم. بنابراین با یک روز تاخیر، اولین فایل رو اگر خدا بخواد، فردا منتشر میکنم.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خیلی‌ها با دیدن این عکس، براشون خاطره‌ها زنده میشه!
و اما من...
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
چند روزی هست دارم به این فکر میکنم که کار جدیدی توی وبلاگم انجام بدم.
نمی‌دونم چند نفر وبلاگمو می‌خونن. مجید، علیرضاها، الف و نهایتا 4-5 نفر دیگه
برای همینها، برای «ما چند نفر» خوندن زندگی امام خمینی شیرین هست و شاید شنیدنش توی این دورانی که خیلی‌هامون توی مطالعه «تنبل» شدیم، شیرین‌تر.
احتمالا بزودی مثل پست «تقویم تاریخ» که یک فایل صوتی قدیمی درست کردم، یک دوره فایل صوتی با عنوان «زندگی نامه صوتی امام خمینی» ضبط کنم و بذارم توی وبلاگم.
هر روز 2 تا نهایتا 5 دقیقه
گوش بدید و گوش بدیم که بعدا به دردمون بخوره.
و اما بعد
چند روزی هست دارم به این هم فکر میکنم.
به چی؟ به اینکه چرا ماها یا حداقل بگم من وقتی بیکارم، کمتر کار انجام می‌دم و کمتر همت فعالیت و انجام دادن کار دارم
اما وقتی که سر کار می‌رفتم، توان بیشتری داشتم، حوصله‌ام زیادتر بود و مثلا هم مطالعه می‌کردم، هم وبلاگم رو مرتب آپدیت می‌کردم، هم فیلم می‌دیدم هم فلان و هم بهمان؟
نمی‌دونم چه علتی داره، اما این بیکار بودن توی زندگی من هیچ وقت مثبت نبوده
توی دو روز گذشته 190 صفحه مطالعه داشتم و خب این خوب بوده، اما بقیه چیزها هم باید بهتر بشه و این بهتر شدن رو فقط خود آدم میتونه انجامش بده.
من اگر «نتوانم» پس نمی‌توانم که موثر باشم. اگر به دنبال تاثیر هستم، اول باید روی خودم تاثیر داشته باشم و این انفعال و خمودگی رو به چیزی که باید باشم تبدیل کنم. اونوقت خود به خود تاثیر به وجود میاد.
کمااینکه هیچ وقت نمی‌شه موثر بود و دنبال موثر شدن رفت. خودش میاد و بهت می‌رسه. {تو آخرتت را درست کن، دنیا ذلیلانه پیش تو می‌آید}
این حالت توی هیات رفتنم هست. اگه بری که گریه کنی، اشکت نمیاد. توی روایات، اباعبدالله به «عبره کل مومن» تشبیه شده. یعنی اینکه اشک هر مومن، امام حسین علیه‌السلام است. حالا این که این حرف چه معنی رو میتونه داشته باشه نمی‌دونم، اما من به این تفسیرش میکنم که «او» اشک مومن هست، پس جاری شدن اشک با اذن «او»ست و اختیاری با منِ بی‌چیز نیست که بگم می‌خوام گریه کنم یا نکنم. اینطور نیست که مثلا نیت کنم برم هیات یک کیلو گریه کنم.
خدایا کمک کن که به «او» برسیم...
پی نوشت: عبره کل مومن روایتی است از امیرمومنان خطاب به اباعبدالله الحسین علیه السلام.
این عبارت، معانی مختلفی رو میتونه داشته باشه!
