به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
این آخرین پستیه که امسال می‌نویسم و چه بسا اگر خدا بخواد و شاید اگر خدا نخواد، این آخرین پست زندگی من باشه.
قرار بود به یک بیت شعر در مورد امام حسین علیه السلام، حضرت زهرا سلام الله علیها یا حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه بسنده کنم و کوتاه بنویسم. اما تصمیمم عوض شد و با یک مطلب نسبتا طولانی و شاید خیلی طولانی اومده باشم.
علی ای حال....
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
نام سال جدید چیه؟
یه سری‌ها هستن که نام سال جدید رو از امروز به این و اون اس ام اس می‌کنن
اینا همونایی هستن که 16-17 سالشون بود با دست گرفتن بی سیم و کف‌گیر و vlc {شما بخوانید کله قندی} فکر می‌کردن دیگه فرمانده لشکر و فرمانده تیپن، فقط چند سال به سن‌شون اضافه شده.
تاکید می‌کنم فقط به سن!
حاجی أنا گنده
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بخشی از پیام نوروزی آقای رفسنجانی:
امّا ...
ما نیز در انقلابمان دچار افراط و تفریط ها شده ایم
از همان دوران مبارزه با شاه تا همین امروز.
چون بنای تلخکامی برایتان ندارم
از گفتن مصادیقش درمی گذرم.
ولی تنها به یک نکته بسنده می کنم
که هرگاه به نظر اکثریت مردم عمل کردیم
به اعتدال نزدیکتر شدیم،
و انقلابمان را به پیش بردیم.
و هرگاه در جایگاه "خویش رأیی" نشستیم
و میزان مان، رأی ملّت نبود....
قوه قضائیه اگر درست عمل می‌کرد، ایشون رو به واسطه این صحبت‌ها احضار می‌کردن که بگه دقیقا کدوم موقع از جمهوری اسلامی میزان رای ملت نبود؟
ایشون تلویحا دارن چیزی رو بیان می‌کنن که همه ما منظورش رو می‌فهمیم.
سر آفتابه دزد میره بالای دار، آقایون راحت نشستن کشور رو به حاشیه می‌برن و هر دفعه داستان درست می‌کنن.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
بسیاری از 24ام فروردین شروع به گرفتن دهه فاطمیه دوم کردند.
در این زمینه قرار نیست بحث کنم و نظر علما رو مقدم می‌دونم.
ان شاءالله به شیوه‌ی رهبر معظم انقلاب از 3 فروردین تا 7 فروردین توی وبلاگی اگر عنایتی شد، فاطمی خواهم نوشت.
البته من معتقدم فاطمی بودن و حسینی بودن به محرم و فاطمیه و ... نیست. روزی کل سال ماست
من هم از روضه نوشتن و روضه خوندن توی ایام دیگه هیچ وقت فرار نکردم
اما ترجیح می‌دم این‌کار رو فعلا به تاخیر بندازم.
حضرت آیت‌الله جاودان پریروز تو سخنرانی‌شون گفته بودند امسال، سال امتحان ماست. امتحان ما و حضرت زهرا سلام الله علیها.
گفتن نگید سال نو مبارک. بگید سال خوبی داشته باشید.
ما هم به تاسی از این استاد اخلاق سعی می‌کنیم حرمت نگه داریم.
ما که تقوا نداریم، تهذیب نفس هم که نکردیم، ایمان درستی هم نداریم. شاید با ادب کردن تو این ایام نجات پیدا کنیم...
التماس دعا از همه در این ایام
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
کم کم که می‌ریم جلو یه سری چیزها مشخص‌تر میشه.
قبل و بعد از قتل‌های زنجیره‌ای یه سری اتفاقات افتاد. سنگین ترین ضربات به جمهوری اسلامی از سال 75 تا 78 به وجود اومد.
توی بدنه وزارت اطلاعات یه سری جریانات رخ داد. حالا کار ندارم که وزارت اطلاعات خاتمی چطوری یه سری داستان سرهم کرد و حضرت آقا تو سخنرانی سال 78 چه صحبتایی کردن
اما
وزارت اطلاعاتی که حجاریان یکی از مهم‌ترین اعضاش بود و علی یونسی وزیر اطلاعاتش بهتر از اون نمی‌شد
و امروز این آقایون «اطلاعات» مواضع جالبی دارن پیدا می‌کنن.
خدا عاقبت ما رو ختم به خیرکنه و ان شاءالله اینها رو هدایت کنه و از راه اشتباهشون برگردونه.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اینکه هر ننه قمری دست به هر کاری در حیطه‌ی فرهنگ بزنه به نظر من خطرناک‌تر از دست نزدنش هست.
یه وقت من و شما چیزی رو نمی‌دونیم، مثلا نمی‌دونیم دندون رو چطور باید کشید. نمی‌کشیم. یه وقت هست حس بلد بودن بهمون دست می‌ده، دندون رو می‌کشیم بعدا طرف واسه همین دندون کشیدن ما می‌میره.
حالا شده حکایت بعضی از ما.
فرهنگ مثل هواست. یعنی اگر نباشه می‌میریم.
اگر چیزی انقدر مهم و حیاتیه، طبیعتا آبگوشتی برخورد کردن با قضیه، باعث نابودی ریشه‌دار یک آرمان و هدف میشه.
با منِ غیر معتقد کار ندارم. منِ غیر معتقد اصلا به فرهنگ معتقد نیست و اگر فکر می‌کنه هست، به فرهنگی معتقد هست که عین بی‌فرهنگی است و حداقل میشه گفت به فرهنگ اسلامی و حتی ایرانی ما جور در نمیاد.
با من معتقد کار دارم. من غیر معتقد می‌تونه بی‌سواد باشه و بی مطالعه، اما من معتقد نمی‌تونه. آدم مقید و معتقد باید اصولی رفتار کنه. صرف دغدغه داشتن رو مهم ندونه و دنبال تکنیک بره. تکنیک گرایی اون رو به دام تکنوکرات شدنهل نده، و دغدغه مند بودن اون رو به یلخی مسلکی رفتار کردن سوق نده.
من معتقد باید هم تکنیک رو مسلط باشه و هم محتوا رو. بدونه که تکنوکرات بودن اصلا خوب نیست، اما اگر تکنیک رو بلد نباشه، محتوای خوب درنمیاد. بدونه که رسانه و امثالهم یک ظرف نیست که بشه هر مظروفی رو توش ریخت. اول باید ماهیت مسئله رو بشناسه، بعد واردش بشه.
سطحی‌ترین مثالی که می‌تونم بزنم، نقد فیلم نوشتن دوستانی است که توهمِ من هستم بودن دارند. من اسم اینها رو نخونده ملا میذارم.
نخونده ملاها ویژگی‌های زیادی دارن که یکیش، احساس نوشتن در مورد هر چیزی حتی روده راست شتر هست. نخونده ملا فکر می‌کنه باید در هر زمینه‌ای اظهار فضل کنه و نظریه بده.
اگر کسی توی 10 تا زمینه مطالعه داره خیلی خوبه که نظر بده، اما اگر اطلاعات نداره بهتره سکوت کنه و زمینه رو برای مطلعین اون امر فراهم کنه.
طرف فیلم lucy رو نقد کرده. من نقد فیلم بلد نیستم، اما این رو می‌دونم که نقد فیلم یه اصولی داره. بعد از همه اینها که بگذریم، طرف پیام‌های مهم فیلم رو کنار گذاشته، از کنار مفهوم اومانیسم گرایی فیلم توی سکانس اخر فیلم گذشته، اونوقت نوشته فیلم لوسی که به تبلیغ و گسترش مواد مخدر می‌پردازد
جاهای دیگه هم نقدهای مختلفی می‌خونم که نشون از بی‌سوادی و بی مطالعگی نویسنده ای داره که نمونه نخونده ملاست
استاد ما طال الله عمره می‌گفت اگر چیزی رو بلد بودی و حس کردی وظیفت هست بگی، حتما بگو و به وظیفت عمل کن، اما اگر بلد نبودی با تمام دغدغت سکوت کن و بگذار یک نفر که می‌فهمه جواب بده. حرفی نزن که اون هم نتونه جمعش کنه.
نمیدونم جزء کدوم دسته محسوب میشم. مطمئنا اگر «نخوانده ملا» باشم هم به جهت «لم تقولون مالا تفعلون» و هم به جهت «نخوانده ملا بودن» اون دنیا حسابم با کرام الکاتبین هست، اما از خدا می‌خوام من رو جزء دسته خوبان قرار بده و کمک کنه هم فرا بگیرم و هم بیاموزم. هم بخونم و هم بنویسم. هم دغدغه مند باشم و هم برای دغدغه برنامه داشته باشم.
«نخوانده ملاها» رو سرزنش نمی‌کنم. اونها برادرها یا خواهرهای دوست داشتنی همه ما هستن که دغدغه دارن و دلشون میسوزه. من اونها و خودم رو به «تقوای الهی» و «مطالعه» زیاد دعوت می‌کنم. تهذیب و .... که حرف بزرگان است...
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
عقب نشینی تو کار نیست.
سنگرو حفظ کن...
اینها آخرین کلماتی است که مهدی صابری فرمانده گروهان علی اکبر علیه‌السلام تیپ فاطمیون {مدافعان افغانستانی حرم} میگه و به شهادت می‌رسه
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
هیچ حرفی برای گفتن ندارم.
عجیب اینجاست که باز هم
هیچ حرفی ندارم برای نوشتن
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
دیروز داشتم وسایلامو مرتب می‌کردم. یهو یه کاغذ تا شده دیدم. گفتم بذار ببینیم توش چیه.
یهو دیدم عه....
فقط مجیده که می‌تونه ارزش واقعی این ورق کاغذو بفهمه و بدونه چه چیزایی رو اثبات می‌کنه :v
دو تا از اسما رو به دلایلی قرمز کردم و اسم گروه رو هم چون تغییراتی داشته، قرمز نکردم!
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
من با شنیدن اسم «مزه» به عنوان اسم یه «چیپس»، یاد یه چیزی میوفتم.
شما رو نمیدونم...
پی نوشت: یعنی اونی که اسمشو گذاشته به این فکر نمی‌کرده؟
