سلام بر من روزی که زاده شدم!
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
5 دی ماه
5ام دی ماه سال 92 روزی بود که به صورت رسمی این وبلاگ متولد شد. روز تولد مسیح سلام الله علیها.
این اولین پست من بود که کار رو با ولادت حضرت مسیح و ایشون شروع کردم.
اون‌هایی که من رو از قدیم‌تر، یعنی توی این چند سال می‌شناسن، علاقه‌ی زیاد من به حضرت مسیح رو هم درک کردن.
تولدِ وبلاگ با نام مسیح، با اسم ایشون و همزمانی این دو تولد که واقعا اتفاقی بود، برام لذت بخش و یک نشانه دوست داشتنی بود. به این دلیل که شاید با اینکه من به اهل بیت خیلی علاقه داشتم، اما سر جریاناتی سیم اتصال بیشتر رو حضرت مسیح و حضرت مریم سلام الله علیها زدند که برای خودم هم هنوز جای تعجب و پرسش هست که چرا این‌ها؟
چرا؟ نه از این جهت که چرا؟ برای این که چه چیز باعث شد سر راه من این دو بزرگوار باشند و انقدر محبت خودشون رو توی دل من جا بدن.
تنها چیزی که به ذهنم می‌رسه اینه که شب‌های زیادی، صوت عاشقی شبانه‌ی من، سوره «مریم» عبدالباسط بود.
و یک اتفاق عجیب و غریب و دوست داشتنی...
و باز دوباره
تولدِ مسیحِ این وبلاگ، تولد یک مسیح دیگر در من بود. مسیحی که بچه‌ها توی گفتمان دینی می‌شناختنش و مدتی شاید در حدود یک ماه و نیم دو ماه فعالیت نکرد و بعد انتخاب یک خونه جدید.
انتخاب این خونه و اولین پستش، به عنوان شروع رسمی مسیح دیگری در فضای دیگری بود.
شروع یک راه و جدایی از راه و روش قبلی
تولد یک آیدی مجازی صرفا نبود. من مدت‌ها فکر کردم روی رفتن. مدت‌ها و مدت‌ها و مدت‌ها فکر کردم. تصمیم گرفتم. سکوت کردم. حرف زدم و ... تا تصمیم به بودن این «مسیح» که شد «ماشیح» گرفتم!
{چقدر مسیح مسیح شد}
خلاصه که امشب، شب دوست داشتنی هست برام.
هم به جهت ولادت حضرت مسیح سلام الله علیها
هم به جهت تولد این وبلاگ و یک ساله شدنش
و هم به خاطر بزرگ شدن خودم با اتفاقات سال قبل و تصمیم مهمی که گرفتم
تصمیمی که جدایی از یک آیدی مجازی نبود؛ انتخاب شخصی من در بین خیر و شر زندگیم بود...
تولد حضرت مسیح سلام الله علیها رو به همه کسایی که به ایشون علاقه دارن، به مسلمون‌ها و به مسیحی‌ها تبریک عرض می‌کنم.
و این هم سومین عکس این پست که عکس دوست داشتنی من هست
