خیر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا 

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار

السلام علی القلب الزینب الصبور

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

 

سالگرد شهادت {ارتحال} حضرت زینب کبری سلام الله علیها عقیله بنی هاشم بر شیعیان و محبان اهل بیت تسلیت و تعزیت باد.

السلام علی القلب الزینب الصبور

 

بنشینم و صبر پیش گیرم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

تیغ تو علی نبود اگر کج
می‌رفت دلم به هر سفر، کج
شد فتح دلم به ذوالفقارت
بگرفت کجی ره دگر کج
من مدح دو ابروی تو گویم
این جاست که می‌شود هنر، کج
یک سوی زمین شود گران‌تر
تیغت چو شود سر کمر، کج
ای حرف دل تو دم به دم راست
و ای زلف سر تو سر به سر کج
خورشید کج از افق برآید
چون زلف کنی به رخ سحر، کج
تنها نه ردیف نیست کارم
بل گشته ردیفِ شعر تر، کج
وقتی که زبان بریزم و باز
زلفین تو هست بیشتر، کج

بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله‌ی کار خویش گیرم

 

محمد سهرابی

درهم-برهم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اول: 

آدم وقتی به محضر یه انسان بزرگ می‌رسه، خودش رو گم می‌کنه. خودش و مخیله‌اش.

مثلا از وقتی از منزل حرکت می‌کنید تا وقتی به ایوون طلای آقا امیرالمومنین برسید، حرف‌هاتون رو آماده می‌کنید و می‌گید این بار اگه برسم حسابی «عقده‌های دلم رو وا می‌کنم.» اما اونجا که می‌رسید، هیچ. سکوت و سکوت و نگاه. غرق می‌شید.

این حالت رو در مقابل ائمه‌ی دیگر هم داریم. کم یا بیش و حتی این حالت درونی، در مقابل ادم‌های بزرگ غیرمعصوم هم پیدا می‌شود.

اگر قرار باشه یک روزی در مورد امیرالمومنین حرف بزنم، شاید با توجه به چیزهایی که خوندم حرف‌هایی توی ذهنم بیاد، اما موقعی مثل الان که می‌شه باز هیچ می‌شم. «هیچ» و البته مگه می‌شه آدم در محضر ابوالائمه حیدر کرار آقا امیرالمومنین بایسته و یارای سخن‌سرایی داشته باشه؟

برای این اولی همان «ها علی بشر کیف بشر» شاید کافی باشه.

 

دوم؛ یک روایت خودمانی.

روزی خلیفه اول و خلیفه دوم دو طرف حضرت علی علیه السلام راه می‌رفتند. چون قد آن دو نفر کمی بلندتر از آن حضرت بود، خلیفه دوم ملاتی را به شوخی و طنز مطرح کرد و خطاب به حضرت گفت: 
اَنت فی بَینِنَا کَلنُونِ «لَنا». .
علی! تو در میان ما، مثل حرف نون در «لنا» هستی. حضرت علی علیه السلام بلافاصله پاسخ داد:
«اِن لَم اَکُن اَنا فاَنتُم«لا»... یعنی اگر من نباشم، شما چون «لا» چیزی نیستید.

منبع :کشف الاسرار

 

 

سوم: صحبت‌های چند روز قبل رییس جمهور رو به یاد دارید؟ قانون-نیروی انتظامی-اسلام و چیزهایی که می‌دونید...

حضرت امام خمینی در تاریخ 9 فروردین 58:

شما پلیسها الآن پلیس امام زمان هستید و باید به وظایف اسلامی عمل بکنید. با مردم مثل سابق عمل نشود؛ الآن مثل سابق نیست. الآن کشور، کشورِ اسلامی است و عادات و رسوم، عادات و رسومی اسلامی باید باشد.

 

 

چهارم:

میلاد امیرالمومنین نزدیک هست. شب جمعه، شب زیارتی اقا اباعبدالله الحسین علیه السلام هست و جمعه روز زیارتی و روز مخصوص آقا اباصالح المهدی ارواحنا فداه و عجل الله تعالی فرجه الشریف. 

تعجیل در فرج حضرت، شادی روح امام شهدا و فرزندانشون، شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و سلامتی رهبری عزیز صلوات {برای رفتگان و شهدا هم فاتحه بخونید}

 

 

پنجم:

این هم آخرین بخش این پست. ترجمه‌ی متن با شما. این توئیت‌های سناتور جنجالی آمریکایی است و پیامش به آقای ظریف. 

{پاسخ اقای ظریف در کمال ادب خوب بود، اما این پیام و این گستاخی حاصل کدام عمل ماست؟}

 

با «شما» بودن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام: 
فقر با ما بهتر از ثروتمندی در کنار دشمنان ماست.
و کشته شدن با ما بهتر از زندگی در کنار دشمنان ماست.
ما پناهگاه کسی هستیم که به ما پناه آورد،
و نور هدایت برای کسی هستیم که خواهان بصیرت از ما باشد،
و نگهبان کسی هستیم که به ما تمسک جوید.
پس هر کس ما را دوست بدارد با ما در درجات والای بهشت خواهد بود،
و آن که از ما جدا شد به سوی آتش خواهد رفت...

از این لحظه یارانه شما قطع می‌شود

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

متنی که در ادامه مطلب هست، طنزی است به قلم آقای رضا احسان پور

نخلستان‌های کوفه

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

شب‌ها که همه در خواب غفلت بوده اند یا شاید هم صبح‌ها زودتر از اینکه خیلی‌ها بیدار شده باشند، عازم نخلستان می‌شده.

نخلستان‌های کوفه هنوز هم وامدار نجوای غریبانه او هستند و اگر پرده از غیب کنار برود، صدای زیبایش شنیده می‌شود.

زمزمه‌ی مناجاتش با خدا، کنار مسجد کوفه. نزدیک نخلستان‌هایی که خودش کاشته و به آن رسیده...

 

اللهم انی اسئلک الامان را امیرالمومنین آقای دو عالم می‌خوانده.

او که از هر طغیانی به دور و علی عالی اعلاء حضرت حق بوده، اما واژگانش تن آدم را می‌لرزاند.

واژه‌هایی برای ما آدم‌های کوچک...

 

کاش آن دنیا دستان رنج کشیده و زحمت‌کش مولا امیرالمومنین دستان ما را بگیرد و کاش آن دنیا از آن دسته‌ای نباشیم که می‌گویند:

یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا...

هائولاء

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

توی یک هفته گذشته خبر تولید بیشتر از 6 ماهنامه رو شنیدم.

آخه چرا؟

 

یک حدیث تن لرزان

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یا مَعْشَر الشِّیعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَینا کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً.

ای شیعیان، شما به ما منسوب هستید، پس مایه زینت ما باشید، نه مایه آبرو ریزی ما.

مشکاة الأنوار، ص 67

حال بهم زن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

چقدر من از این اخلاق آدماحالم بهم میخوره. امیدوارم تا روزی که زنده ام به هم بخوره و این عادت مزخرف رو نداشته باشم.

بدون هیچ توضیحی.