درهم-برهم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اول: 

آدم وقتی به محضر یه انسان بزرگ می‌رسه، خودش رو گم می‌کنه. خودش و مخیله‌اش.

مثلا از وقتی از منزل حرکت می‌کنید تا وقتی به ایوون طلای آقا امیرالمومنین برسید، حرف‌هاتون رو آماده می‌کنید و می‌گید این بار اگه برسم حسابی «عقده‌های دلم رو وا می‌کنم.» اما اونجا که می‌رسید، هیچ. سکوت و سکوت و نگاه. غرق می‌شید.

این حالت رو در مقابل ائمه‌ی دیگر هم داریم. کم یا بیش و حتی این حالت درونی، در مقابل ادم‌های بزرگ غیرمعصوم هم پیدا می‌شود.

اگر قرار باشه یک روزی در مورد امیرالمومنین حرف بزنم، شاید با توجه به چیزهایی که خوندم حرف‌هایی توی ذهنم بیاد، اما موقعی مثل الان که می‌شه باز هیچ می‌شم. «هیچ» و البته مگه می‌شه آدم در محضر ابوالائمه حیدر کرار آقا امیرالمومنین بایسته و یارای سخن‌سرایی داشته باشه؟

برای این اولی همان «ها علی بشر کیف بشر» شاید کافی باشه.

 

دوم؛ یک روایت خودمانی.

روزی خلیفه اول و خلیفه دوم دو طرف حضرت علی علیه السلام راه می‌رفتند. چون قد آن دو نفر کمی بلندتر از آن حضرت بود، خلیفه دوم ملاتی را به شوخی و طنز مطرح کرد و خطاب به حضرت گفت: 
اَنت فی بَینِنَا کَلنُونِ «لَنا». .
علی! تو در میان ما، مثل حرف نون در «لنا» هستی. حضرت علی علیه السلام بلافاصله پاسخ داد:
«اِن لَم اَکُن اَنا فاَنتُم«لا»... یعنی اگر من نباشم، شما چون «لا» چیزی نیستید.

منبع :کشف الاسرار

 

 

سوم: صحبت‌های چند روز قبل رییس جمهور رو به یاد دارید؟ قانون-نیروی انتظامی-اسلام و چیزهایی که می‌دونید...

حضرت امام خمینی در تاریخ 9 فروردین 58:

شما پلیسها الآن پلیس امام زمان هستید و باید به وظایف اسلامی عمل بکنید. با مردم مثل سابق عمل نشود؛ الآن مثل سابق نیست. الآن کشور، کشورِ اسلامی است و عادات و رسوم، عادات و رسومی اسلامی باید باشد.

 

 

چهارم:

میلاد امیرالمومنین نزدیک هست. شب جمعه، شب زیارتی اقا اباعبدالله الحسین علیه السلام هست و جمعه روز زیارتی و روز مخصوص آقا اباصالح المهدی ارواحنا فداه و عجل الله تعالی فرجه الشریف. 

تعجیل در فرج حضرت، شادی روح امام شهدا و فرزندانشون، شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و سلامتی رهبری عزیز صلوات {برای رفتگان و شهدا هم فاتحه بخونید}

 

 

پنجم:

این هم آخرین بخش این پست. ترجمه‌ی متن با شما. این توئیت‌های سناتور جنجالی آمریکایی است و پیامش به آقای ظریف. 

{پاسخ اقای ظریف در کمال ادب خوب بود، اما این پیام و این گستاخی حاصل کدام عمل ماست؟}