امام!
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
مدت‌هاست می‌خوام بنویسم، اما نمیشه.
حوصله نداشتم، تنبلی کردم، وقت نداشتم و ... نمی‌دونم علتش چیه، اما نمیشه. وقتی هم که می‌خواستم بنویسم، مثل الان باز حوصله‌ام نکشید.
اما در مورد امام
چه بگویم؟
در مورد امام یعنی حضرت روح‌الله واژه‌ها قاصر است.
حقیقتا حضرت امام برای من بعد از معصومین جایگاه خاصی دارن. جایگاهی که بعید می‌دونم جز ایشون و حضرت آقا در بین علمایی که بسیار بزرگ هم بودند، کسی این جایگاه رو داشته باشه.
حضرت امام اسلام فقهی رو به اسلام عملی و اسلام سیاسی و اسلام حکومتی تبدیل کردند و این کاری بود که هیچ فقیه بزرگی در اسلام نکرد.
امام عجیب بود
امام دوست داشتنی بود
امام بزرگ بود
کاش آدم‌های بزرگ فرزندانی نداشتند که مظلومیت‌شان بیشتر از دوران زندگی‌شان باشد...
فردا آغاز دهه بزرگی است که در دوره مدرنیته و دنیای الوده به کثافات ذهن جدید بشری خیلی بزرگ دیده نمیشه، مگر کسانی که دنیای امروز رو از جای دیگری می‌نگرند و ماهیت انقلاب اسلامی رو درک کرده باشند این روزهای بزرگ رو درک کنند
دهه فجر رو تبریک میگم. شادی روح حضرت روح‌الله امام خمینی و همه کسانی که خون دادند تا باشیم و عده‌ای امروز شکم‌هاشون رو در اسایش از حرام پر کنن صلوات...
ان شاءالله عاقبت ما به خیر ختم بشه.
اگر معلوم نبود چی نوشتم بگذارید پای حرف‌هایی که مدتیه نتونستم بزنم و ذهنمو درگیر کرده
