اصالت سود!

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

اگه یه جا کلمه «اوتیلیتاریانیستم» یا «یوتیلیتیاریانیسم» به گوشتون خورد، خیلی فکر نکنید چیز خاصیه.

همون چیزی که بسیاری توی جامعه امروزی بهش گرفتار هستن و متاسفانه با اینکه دید غربی است، اما امروز در تفکرات ما هم هست.

حالا چیه؟

 

یه آقایی یه ذکری رو می‌شنوه، روزی صد بار می‌خونه. بعد می‌بینه فایده نداشت دیگه نمی‌خونه.

شما می‌گید فلان ذکر خیلی خوبه. برمی‌گرده می‌گه:

«نه بابا. ما که ازش چیزی ندیدیم. روزی 100 بار خوندی»

 

یا مثلا یه نفری رو می‌بینید که دنبال ذکر خاصی می‌گرده یا نه اصلا نماز می‌خونه برای اینکه به جایی برسه و یا گره مشکلش باز شه

اگه گره مشکلش باز نشه، می‌گه این همه نماز خوندیم «که چی؟»

که چی؟

این که چی، یعنی اینکه نماز خوندیم یه چیزی عایدمون بشه، فلان کاری که قرار بود حل شه و توش پول بود رو درست شه، حالا که نشد دیگه نماز هم نمی‌خونه.

 

به این میگن اوتیلیتاریانیسم یا همون اصالت فایده

این ذکرو بخونم فایدش چیه؟ چی به من می‌رسه؟ نفعش چیه؟ چی به من می‌ماسه؟

توی جامعه امروزی چون هوای تنفسی هوای غربی است، اصالت سود هم شدیدا رونق پیدا کرده.

 

توی دستورات دینی اگر دنبال نفع می‌گردیم، نگردیم. نیست. اگر هم هست، هدف نیست. نمی‌خونیم که به سود برسیم. 

نماز نمی‌خونیم که به آرامش برسیم. نماز می‌خونیم برای انجام واجبات، اگر آرامش اومد، اگر پول اومد، اگر هر چیز دیگه‌ای اومد اون حسابش جداست.

 

|

|

|

V

مطلب پایینی یادتون نره!