ابتلائات توافقنامه لوزان
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
چه باید بکنیم؟
یه عده بدون اینکه بیانیه مطبوعاتی یا توافقنامه یا فکت شیت یا هر چیز دیگه‌ای رو بخونن، صرف شنیدن خبر توافق ریختن خیابون و شادی کردن.
این دسته برای من قابل هضم هستن و میشه باهاشون کنار اومد.
یه دسته دیگه هم «دلواپس» هستن. این دسته خودشون دو دسته هستن. کسایی که مذاکره کننده ها رو خائن میدونن و کسانی که مذاکره کننده ها رو خائن نمی‌دونن، اما معتقدن انچنان که باید عمل نکردن.
{صحبتم در مورد این دسته رو به نیوک لیدر که نظر خودم رو شامل میشه به روزهای اینده موکول میکنم {ممکنه}که یه مطلب بنویسم.}
اما دسته دیگری هم هستن
دسته‌ای که به محض شنیدن خبر توافق اعلام «دلواپسی حاد» کردن. یک روزی رو دلواپس بودن و اظهار تاسف کردن
صبح روز دوم که از خواب پاشدن در چرخشی ناگهانی خودشون رو در قامت موافق جا زدن و برای حفظ ابرو در بین موافقان دولت به دلواپس‌های دسته دو و دسته سه حمله ور شدن که:
شما دلواپسا چی میگید دیگه؟ اصلا تا حالا متن رو خوندید؟ اصلا می‌دونید فلان و بهمان یعنی چی؟
من نمی‌دونم این منافق‌های از خدا بی‌خبر رو چه باید کرد؟
چه باید بکنیم با این‌هایی که در دل‌شون نگرانن و در ظاهر برای کسب توفیقات روزافزون اظهار شادمانی می‌کنن؟
چه کنیم اگر این اخلاق در بین مسئولین جمهوری اسلامی هم دیده بشه؟
چه باید بکنیم در ابتلائات؟
