سگ‌های مدینه
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
محضر امام صادق علیه‌السلام رسید. پرسید آقا مروت یعنی چه؟
فرمودند: شما مردم چه می‌گویید؟
گفت: ما می‌گوییم مروت یعنی اینکه آدم اگر نعمت داشت شکر کند، نداشت صبر کند.
امام صادق علیه‌السلام فرمود:
خب سگ‌های مدینه هم همین‌طوری هستند، بهشان نعمت می‌دهی تشکر می‌کنند، دم تکان می‌دهند، ندهی صبر می‌کنند، سگ صبرش زیاد است.
می‌گویند باوفاست صاحبش را هیچ‌وقت نان بهش ندهد، گاز نمی‌گیرد، گربه گاز می‌گیرد نانجیب است، وقتی گربه یک چیزی ازت بگیرد از اولین کسی که فرار می‌کند از خودِ تو هستی در می‌رود. ولی سگ هر چی بهش بدهی جلوی خودت می‌نشیند می‌خورَد، بهش هم ندهی گازت نمی‌گیرد، نمی‌دزدد چیزی از سفره‌ات.
آن‌وقت امام صادق فرمود: سگ‌ها همین‌جوری هستند، آخرش رسیدی به اینکه مثل سگ بشوی؟
گفت آقا!
پس شما می‌فرمایید مروت یعنی چی؟
آقا فرمود:
نزد ما اهل‌بیت مروت یعنی اینکه نعمت داشتی ایثار کن، نداشتی شکر کن.
حالا شده حکایت ما و این داستان
آخرش رسیدی به اینکه مثل سگ بشوی؟
پی نوشت: روایت رو داستانی نوشتم، لطفا تقاضای منبع نکنید. بگردید پیدا میشه.
خیلی جالب بود. ایولله
البته یاد جریان فرقه ای خاصی افتادم که بگم میگن توهم داره!
پس میریم دو!