سطرهای ناخوانده
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
نت قطع بود و خیر بود این برنامه رو ببینم.
هرچه تا امروز احساس بدی نسبت به محسن رضایی داشتم، برنامه امشب «سطرهای ناخوانده» باورم رو نسبت به این آدم تغییر داد.
چقدر خوب بود صحبت‌هاش. البته دلیل بر این نیست فردا روزی برم بهش رای بدم یا نقد نداشته باشم، یا سیاه‌نمایی‌هاش از یادم بره، اما دید کلی منفی‌م رو کاملا عوض کرد.
واقعا از دیدن یک برنامه توی تلویزیون جمهوری اسلامی لذت بردم.
در مورد محتوای برنامه صحبت نمی‌کنم، فقط بسیار خوشحال شدم از اینکه شخصا برنامه رو گرفت دستش و جلوی 4 دوست گرانقدری که سعی میکردن توپ پایان جنگ رو از دولت وقت و نخست وزیر {شاید طبق حدسم به دلیل علاقه‌شون به ایشون} بندازن تو زمین سپاه و ارتش ایستاد و خیلی خوب و مستدل جواب داد.
و خوشم اومد از منش و برخوردش در مورد آدم‌های جنگ و نوع صحبتش در مورد اسرار جنگ.
هرچقدر در زمینه مسائل سیاسی امروز سیاه‌نمایی می‌کنه، در خصوص جنگ بسیار عالی برخورد کرد و منش دوست داشتنی رو نشون داد.
از اونجایی که عادت ندارم توی این وبلاگ نقد بنویسم، در مورد برنامه توضیحی نخواهم داد.
راستش میخواستم یه سئوال بکنم چند درصد مدیران کلان فعلی اگر ازشون بخوان میتونن یا جرات میکنن بعضی نامه هاشون رو از 3یا 4سال قبل تو هر مقامی ک بودن رو کنن ؟برای همین نامه چقدر افراد گفتن محسن رضائی جام زهر رو بدست امام داد در حالی که اون حرف از برکناری صدام میزده تو اون زمان واقعا طلب بودجه 4میلیارد دلار برای 5 سال تا سرنگونی صدام و اخراج آمریکا از ایران هزینه زیادی بوده؟محسن رضائی فرمانده ای بوده که اگر در آمریکا بود بر خوردهائی که اینجا باهاش شد رو انجام که نمیدادن هیچ ازش بسیار بهتر تا همین امروز استفاده میکردن آخه اونجا نخبه ها رو نمیذارن فسیل شن از تجربه اونا برا پیشرفت استفاده میکنن