احساس حقارت مضاعف
چهارشنبه, ۱۵ مرداد ۱۳۹۳، ۰۷:۳۸ ب.ظ
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خداییش هرچی خواستم ننویسم، نشد.
قسمت چهل و هشتم دکتر سلام رو دیدم. وقتی به «عزتمندی» رسید، احساس حقارت و کوچکی کردم.
بله. اینجوریاست.
این پست هم قرار بود اسمش «خاطرات آقای آبی رنگ، قسمت ششم» باشه، اما یهویی تبدیل شدبه احساس حقارت.
تقصیر دکتر سلام بود.
رییس جمهوره ما داریم؟