لوتی

ماشینمون این بالایی بود.

سال 47-48 بود که خریدیمش و زدیم به دل جاده. سالاری بود واسه خودش.  با همین سالار تو جاده‌ها سیر می‌کردیم.

سیبیلا بناگوش

جیبا پر پول

چشا کاسه خون

 

دانشگاه قبول شدیم، جاهل‌تر از الان بودیم و زمان به شوخ و شنگی می‌گذروندیم.

اینم عکس من و مجید با برابچ لوتی دانشگاه تو مسیر. زدیم کنار چارتا جوج بزنیم به بدن.

 

خلاصه زندگی ما با این مرام و مسلک گذشت تا اینکه دست تقدیر ما رو رسوند پای بیرق آقا.

حرف زدنمون بهتر شد.

شکل و شمایلمون و تیپمون یه نموره تغییر کرد.

اما بازم لوتی موندیم

سیبیلا بناگوش

چشا پر خون

کرتیم آقا

 

 

پی‌نوشت: زیاد از اینکه شبیه ادبیات لوتی‌ها صحبت کنم به دلایلی خوشم نمیاد، واسه همین این مدلی نوشتم.