در نکوهش یاران
دوشنبه, ۱۸ فروردين ۱۳۹۳، ۰۱:۰۵ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
از خطبه‌های مولای متقیان، حضرت امیرالمومنین علی علیه‌السلام در نکوهش یاران سست:
گرفتار کسانى شده ام که چون امر مى کنم فرمان نمى برند، و چون مى خوانم پاسخ نمى دهند.
اى ناکسان! براى چه در انتظارید؟ و چرا براى یارى دین خدا گامى بر نمى دارید؟
دینى کو که فراهمتان دارد، غیرتى کو تا شما را به غضب آرد؟
فریاد مى خواهم و یارى مى جویم، نه سخنم مى شنوید نه فرمانم را مى برید، تا آنگاه که پایان کار پدیدار گردد و زشتى آن آشکار. نه انتقامى را با شما بتوان کشید، و نه با یارى شما به مقصود توان رسید.
شما را به یارى برادرانتان خواندم، همچون شترى که از درد سینه بنالد و زخم پشت او را از رفتن باز دارد، ناله در گلو شکستید و بر جاى خویش نشستید.
سرانجام دسته اى نزد من آمد لرزان، ناتوان (گویى به کام مرگشان مى برند و آنان نگران).
خودش نوسته که از کجا:
از وبلاگ diazpam.blog.ir کپی کردم!