اشک‌های رازدار ماشیح

آه

مردم بنده دنیایند و دین لقلقه‌ی زبانشان
چون به بلا دچار شوند، می‌بینی که چه کم اند دین‌داران
امام حسین علیه السلام

چه چیزی گم کردیم؟

جمعه, ۱۸ بهمن ۱۳۹۲، ۱۱:۴۵ ب.ظ

از فعالیت‌هام توی نت می‌خوام بگم. از یه وبلاگ شروع کردم. رفته رفته وارد انجمن‌ها و مدیریت‌ها و ... شدم.

دو سال دو سال و نیم قبل تقریبا همزمان بیشتر از 20 سایت فعال بودم. چه سایت‌هایی؟ اونایی که اسمشون یادم میاد رو برای اولین بار میگم:

1- وبلاگ‌هام www.vadud.blogfa.com www.netraislamism.blogfa.com  www.syasibazi.blogfa.com

و دو وبلاگ دیگه که بعد ایجاد شد.

2- سایتهای اجتماعی: فیسبوک- توییتر- فرندفید- کلوب- لینکدین- فارسی فرند- بالاترین- دنباله- حاج رضوان- گوگل پلاس (ایناییش که یادم میاد)

3- انجمن ها: میلیتاری- ارتشی ها- گفتمان دینی- گفتمان قرآن (که واسه 5 سال و نیم قبله)- باشگاه دانشجویان- باشگاه مهندسان- فرزانگان- فرهیختگان- ازاداندیشان- هم میهن- پی سی دانلود- قاوم- میلیتاری (رژیم صهیونیستی که یه مدت یه چیزایی نوشتم و بعد اخراج شدم)- شهدای آینده-پروازها- گفتگو (بیخداها) و ...

4- مسنجرها: یابومسنجر- ال فور آی- جی تاک- اووو مسنجر- نیم باز- پالتاک- یکی دیگه هم بود یادم نیست (مجید اونی که وحید بوقابی کار میکرد چی بود؟ :D)

 

میبینید. فکر نمیکنم هیچ کدوم از شماها اندازه من توی اینترنت فعالیت داشته باشید.

از بین همه این‌ها (یک زمانی) بهترینش گفتمان دینی «بود».

و بقیه هم دیگه درحد هم بود حالا یه خورده بهتر و بدتر.

و امروز از بین همه اینها من فیسبوک دارم- پلاس دارم- این وبلاگ و باشگاه دانشجویان

 

یک هفته است دارم به این فکر میکنم من هر روز پلاس و فیسبوکم رو چک میکنم. روزی شاید 5 بار. 6 بار. 2 بار. نمیدونم

باشگاه دانشجویان گاهی میرم مینویسم و سر میزنم

این عطش چک کردنه واسه چیه؟

واقعا من چی رو پیدا کردم؟ چه چیزی توی این سالها پیدا کردم که خیلی برام مهم باشه؟

چرا! خیلی جاها به اعتقاداتم واقعا کمک شد. واقعا رشد کرد

ولی من دنبال یه چیزی میگشتم

گمش کرده بودم

و پیداش نکردم.

این پیدا کردنه ربطی به اینترنت نداره، ولی میتونه هم ربط داشته باشه

عطش من به چک کردن فیسبوک چقدره؟ چقدر به امام زمان فکر میکنم؟

والله!

بین من و خودش

بین من و خدا

اندازه چک کردن فیسبوکم برای امام زمان ارزش قائلم؟

به خودش قسم به اندازه گوگل پلاسم نشون دادم واسه پیدا کردنش

نه

نه واسه پیدا کردنش و دیدنش

واسه فقط به یادش بودن

واسه چک کردن صفحه فیسبوکش توی دلم

و دعا کردن براش

حتی فقط توی روز جمعه

نه توی روزهای دیگه

اهمیت داشته؟

 

خیلی وقته دارم به پوچ بودن اینترنت پی می‌برم.

توی این سایت‌هایی که اسم بردم گاها شده یک آیدی داشتم و بوده که حتی 20 تا آیدی داشتم.

توی فیسبوک 4 آیدی داشتم و به غیر از آیدی شخصیم با بقیه آیدی هام کارهای خاصی کردم. اصلا معتقدم کار ارزشی کردن توی فیسبوک و ... پست گذاشتن های صرف نیست. بعضی شناسایی هاست که اونها مهمتره

ولی حتی اون کار هم

یه جور خاصی پوچ هست

چون غایتش هیچ نتیجه ای برای من و برای ما نداره.

 

این داستان فکرهای منه.

تا حالا شده یک هفته فیسبوک اگه داری، انجمن اگه میری یا هر چیزی

چک نکنی

ببینی عطشت به اون بیشتره یا یاد کردن امام زمانت؟

 

یک هفته است دارم به این فکر میکنم که اگر تعطیلش کنم و فقط نت رو به چک کردن میلم و همین وبلاگ اختصاص بدم

و مثل 5-6 سال قبل برم سراغ فکر کردن و فکر کردن و فکر کردن بیشتر برام مهم میشه «او»

یا الان...

 

اینجاست که به خودم میگم به کجا میرم؟

به کجا...

ای وای از این بی حاصلی

عمر جوان گم کرده ام...

 

آقا تو را گم کرده ام

 

 

پی نوشت: ممکنه تمام حرفهام براتون مسخره و بی محتوا باشه، یا مخالف باشید با این تفکر. اما من فقط فکر خودم رو نوشتم. همین

 

  • ماشیح

نظرات  (۸)

سلام

چقدر پست خوبی بود

خیلی خوشحال میشم اگه یه پست بزارید و بگید به نظرتون یک فرد عادی چطوری میتونه تو فضای رسانه فعالیت کنه که ذخیره دنیا و اخرتش باشه! و وقتی در اینده برمیگرده نگاه میکنه خوشحال باشه که یه کار مفید انجام داده.
به نظرتون از دست یک فرد عادی چه کاری برمیاد برای انجام کارهای ارزشی و تبلیغ دین؟؟

من خودم شاید خیلی وقت ها فقط به خاطر پر کردن اوقات فراغت میام سراغ اینترنت.ولی واقعا پشیمون شدم و خیلی دارم کمترش میکنم.

گفتمان دینی هم فقط همینجوری عضوش شده بودم ، ولی خیلی چیزای زیادی به من یاد داد.هم دینی هم اخلاقی هم ... مخصوصا پست هایی که توش بحث میشد مثل چند وقت پیش ها که چند تا کاربر بودن کلا با دین اسلام مخالف بودن و مرتب پست میذاشتن و بحث میکردن ، اون موقع خیلی از مطالب استفاده کردم. :))






پاسخ:
سلام
من نظر خودم(ممکنه غلط باشه) بعد از نوشته های مذاکرات ژنو (مخصوص کم سوادان) در وبلاگ نیوک لیدر خواهم نشوت حتما
امیدوارم به درد بخور باشه


سلام
من برخلاف شما تنها تو یه سایت عضو بودم
به خاطر حفظ ارزشهایی که برام مهم بود هم ازش بیرون اومدم
وقتی اونجا فعالیت میکردم سعی کردم اول رو خودم تاثیر داشته باشه چون میدونستم وقتی من خوب بشم دیگران خود به خود خوب میشن، حتی اگر نبوده باشن
وقتی فعالیت میکردم اونجا شاید روزی به قطعیت صد بار چک میکردم
حواسم به همه جای سایت بود
کی میاد
کی میره
کی ازش خبری نیست
کی ناراحته
کی شاده
چه مطالبی به درد بخوره (شاید تعداد مطالبی که انتخاب نشده زده باشم به تعداد انگشتای یه دست هم نرسه)
هدفه مفید بود
اما از وقتی از اونجا اومدم بیرون میبینم بیش از حد لازم منو از خودم دور کرده بود
فرصت فکر کردن درباره خودمو ازم گرفته بود
حتی وقتایی که تو سایت نبودم بهش فکر میکردم
به بهتر شدنش و ...
با اینکه سعی میکردم رو خودم کار کنم که تا حدی هم موفق بودم اما الان متوجه میشم فضای مجازی در عین سودهایی که داشت منو از خودم غافل میکرد
چون بیش از اونکه هدفم برام مهم باشه داشت سایت برام مهم میشد
وقتی بین موندن و ترک سایت موندم برام سخت بود چون بهش عادت کرده بودم
یه مدت ذهنم و احساسم میخاست توجیه بیاره برام که منو به موندن راضی کنه
اما وقتی عقلانی بهش فکر کردم دیدم اگر بخام به ارزشهام پایبند باشم دیگه نباید اونجا باشم

طولانی شد حرفام
چی میخام بگم؟
فکر میکنم اگر هر کس درگیر عادت و احساس نشه و دنبال ارزشهاش باشه و برای خودش توجیه نیاره میتونه در هر زمان تصمیم درست بگیره که کجا باشه درسته و کجا نباشه درسته
اگر واقعاِ واقعا فیس بوک محض عادت نشه، و اون هدف کمرنگ نشه میشه توش فعالیت مفید داشت
والا عمر کوتاه نهایتا 90 ساله ارزش نشستن پای تلویزیون و کامپیوتر و فیس بوک رو نداره
اگر من خودم رو اصلاح کنم در فضای حقیقی، کم کم بقیه درست میشن تو فضای حقیقی و مجازی
این خودش یه حرکت ارزشیه


چه بحث خوبی بود
خوندن مطلب و نظرات یه سری هدف و مطلبی که بِــــکُل فراموش کرده بودمو برام تداعی کرد...

جمله آقای هاشمی هم خیلی درست و حسابی بود
"
فیسبوک نمیرم که کار ارزشی کنم ولی ارزش هام رو نگه میدارم تو فیسبوک. ان شاالله که عوض نکنه ارزشهام رو."
پاسخ:
جملش واقعا مشدی بود.
اصلا کار ارزشی کردن یعنی حفظ ارزش
اینکه فکر کنیم کار ارزشی کردن شاخ داره یا دم داره اشتباهه
اول خواستم نقل قول بگیرم بعد دیدم بهتره جواب رو کلی بدم
فکر نمیکردم انقد خوب بحث (نظرات) بیان بشه چون تقریبا جنبه های متفاوتی که میشد از بحث دربیاد، دراومد.
چیزی که مدتهاست تصمیم دارم بنویسمش، مقاله ای هست با موضوعیت جنگ نرم، ارزشها و فضای سایبر
که اون رو توی نیوک لیدر دراینده مینویسم. باید یه چیزهاییش رو کامل کنم.

نوشته فوق بخشی از اون دغدغه بود
و واقعیت بخشی از دغدغه اینکه من (چه منِ خودم و چه من نوعی) چقدر به امام زمان که غایت هدف ما باید باشه فکر میکنیم
و این فکر کردن به کار نرم، و این فکر کردن به امام زمان ایا منافات داره باهم؟ (منظور از منافات داشتن، منافات عملی است. یعنی اینکه مثلا جلوی غایت هدف من رو گرفته یا نه واقعا به هردوش رسیدم. والا اصلش بحث جدایی داره)
برای همین این رو نوشتم

و چندتا نکته جالب گفته شد:
1- یکی از کاربردهای شبکه های اجتماعی همینه که آدم رو از زندگی واقعیش بندازه
2- گر بتونی یه فیلم درجه یک بسازی واقعا میشه گفت کار کردی وگرنه با کاغذ دیواری و بنر زدن کاری از پیش نبردی
3- تو دنیای مجازی هم نمونه ش میشه پست زدن و لایک کردن و ....! اینا کار ارزش نیست
4- همین که یه پست، یه جمله و یه حرف شمای نوعی برای یک نفر باعث تلنگر بشه،
5- یموقع ما انقدر غرق میشیم در توصیه به دیگران که خودمون رو فراموش میکنیم...زمان لازم رو برای خودمون نمیذاریم
6- فعالیت ارزشی تو نت نظر من اینه که فایده ی چندانی نداره.
7- فیسبوک نمیرم که کار ارزشی کنم ولی ارزش هام رو نگه میدارم تو فیسبوک.

این هفته جمله چیزهایی است که توی نوشته ها و توی ذهن من خیلی بهش فکر شده
مثلا یه سوال اینکه:
وقتی رهبری میگن: «جوانان و دانشجویان افسران جنگ نرمید و جنگ نرم رو به رسانه اختصاص میدن، قطعا به غیر از سینما، تلویزیون، رادیو، روزنامه، فضای سایبر هم میشه رسانه
و همه این 7 مورد هم توی این باهم هستن
یعنی مثبت و منفی بودنش
تاثیر یا عدم تاثیرش و ...
اینجاست که اونوقت میگن فکر کردن مهمه و ....


و در پایان سه نکته:
1- مطالعه من قبل از این 6 سال تقریبا روزی 6-7 ساعت بود (قبل از دانشجویی)
که خب الان روزی 1 تا 2 ساعت کتاب میخونم و اگر خبر خوندن، مطلب خوندن، مقاله خوندن و ... توی نت رو هم اضافه کنم باز وقت زیادی رو میگیره که من صرفا کتاب خوندن رو گفتم
کم شده کتاب خوندنم اما درگیریهای دیگری مثل کار هم پیدا شده

2- اینکه من در یه انجمنی یا سایتی یا هر جایی کار کنم و از هزاران مطلبم حتی یک مطلب موثر داشته باشم، قطعا پوچ نیست. پس من استدلالی بر غلط بودنش نکردم و اگر اینطور شده، یا اشتباه نویسنده یعنی من بوده یا برداشت اشتباه

و 3- منظورم از بیان مطلب این نبود که اگر من در فیسبوک باشم، امام زمانی نیستم یا راهم کجه یا .... مراد شاعر در اینجا به تفاوت ماهوی فکر ما در خصوص استفاه از تمدن تکنولوژیک در موازای شریعت هست با تفکر غربی.

بیان این مطلب
بیان دو نکته بود:
1- کُجایی غایت هدف ما (امام زمان) در فضای سایبر
2- کجایی و چیستی فضای کار ارزشی در این مقوله

که خب حرف بسیار هست.
ممنون از نظرات خوبتون.
زیاد شد.
زیادها رو کم کم منتقل میکنم به اونور به شرطی که سر بزنید (:D)
فعالیت ارزشی تو نت نظر من اینه که فایده ی چندانی نداره. الان کاری که می کنیم اینه که دونسته هامون رو تو انجمن های مختلف بهم تعریف می کنیم. بقول شیخ مگر اینکه خیلی کاردرست باشی که نیستیم اکثرا.
من هدفم از فعالیت مجازی هم کار ارزشی نیست واقعا. تنها مورد ارزشی اینترنتی من اینه که کار اینترنتیم خلاف ارزشی که دارم نباشه. وگرنه به ریخت من نمیخوره کار ارزشی :d
فیسبوک نمیرم که کار ارزشی کنم ولی ارزش هام رو نگه میدارم تو فیسبوک. ان شاالله که عوض نکنه ارزشهام رو.
من هنوزم مطالعه م سر جاشه و فکر نکنم اینترنت تغییری توش داده باشه، مگر اینکه کتاب های کمیاب تر رو دانلود کنم.
این بود انشای من، زنده باد استاد من. :v
بحث خوبیه
موضوعی هست که من زیاد بهش فکرکرده بودم.

اینکه آدم بقول شما عطش داره برای چک کردن آی دی های مختلفش به خیلی چیزها برمیگرده، مهمترینش مسلما بازخورد حرفی بوده که زده و احیانا اگر بحث یا سوالی شده پاسخ بده. و علت بعدیش هم میتونه خاصیت شبکه های اجتماعی باشه، که عملا اینطور هست.

اما
اینکه بگیم من فلان کار فرهنگی و ارزشی رو توی بهمان سایت انجام دادم ولی برای خودم فایده ای نداشت، پس کارم پوچ هست، بنظرم استدلال غلطیه.

همین که یه پست، یه جمله و یه حرف شمای نوعی برای یک نفر باعث تلنگر بشه،
دلش و ذهنش رو به سمت امام زمان ببره
این یعنی اون کار پوچ نبوده
که مفید هم بوده.

و مسلما خشنودی حضرت (عج الله) رو درپی‌ش داره.

یه اما باز اینجا میمونه...
یموقع ما انقدر غرق میشیم در توصیه به دیگران که خودمون رو فراموش میکنیم
زمان لازم رو برای خودمون نمیذاریم
فکر میکنم نکته‌ی صحبت شما اینجاست.

برای مطالعه و فکرکردن بیشتر زمان بذارید ولی این هم منافاتی با کار فرهنگی بخصوص درعرصه جنگ نرم نداره.



خیلی حرف زدم، پوزش.
  • مجید شکاری
  • نمیخوام بشم آقای رائفی پور ولی یکی از کاربردهای شبکه های اجتماعی همینه که آدم رو از زندگی واقعیش بندازه
    تو دنیای مجازی کار ارزشی کردن خیلی بی فایده تر از بی فایده ست مگر این که خیلی تاپ و حرفه ای باشه
    دقیقا مث دنیای واقعی، اگر بتونی یه فیلم درجه یک بسازی واقعا میشه گفت کار کردی وگرنه با کاغذ دیواری و بنر زدن کاری از پیش نبردی
    تو دنیای مجازی هم نمونه ش میشه پست زدن و لایک کردن و ....! اینا کار ارزش نیست
    من دنیای مجازی رو فقط در حد یه رسانه برای ارسال دسته جمعی قبول دارم و گه گاهی هم برای ارتباط با دوستانی که تلفن رو جواب نمیدن.
    کلام آخر این که میشه هم به دنبال آقا بود و هم تو نت در خدمتش بود. سخته ولی میشه
    یکی از پر محتواترین متن هایی که خوندم
    خیلی راحت میشه سر سری ازش گذشت
    اما باز هم برات تکرار میشه که کجای زندگی من هستید آقا ؟!
    پاسخ:
    بنشین در بر آیینه قلبم یک دم
    تا خودت خوب ببینی چقدر زیبایی


    یه زمانی اینو زیاد میخوندم
    اما الان جرات نمیکنم بخونمش
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی