هیهات که ما به ذلت تن دهیم

بسم الله الرحمن الرحیم

 

چون مردم جمع شدند، حسین راحله‌ی خود (شتری) را خواست که روی آن نشیند و برای مردم سخن گوید.

سخنانی به میان آورد که از هیچ سخنگوی هرگز منطقی بدان بلاغت شنیده نشد، نه پیش از وی و نه پس از وی.