به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به روح امام میچکونم...
- ۲ نظر
- ۱۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۱:۲۲
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به روح امام میچکونم...
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اول:
آدم وقتی به محضر یه انسان بزرگ میرسه، خودش رو گم میکنه. خودش و مخیلهاش.
مثلا از وقتی از منزل حرکت میکنید تا وقتی به ایوون طلای آقا امیرالمومنین برسید، حرفهاتون رو آماده میکنید و میگید این بار اگه برسم حسابی «عقدههای دلم رو وا میکنم.» اما اونجا که میرسید، هیچ. سکوت و سکوت و نگاه. غرق میشید.
این حالت رو در مقابل ائمهی دیگر هم داریم. کم یا بیش و حتی این حالت درونی، در مقابل ادمهای بزرگ غیرمعصوم هم پیدا میشود.
اگر قرار باشه یک روزی در مورد امیرالمومنین حرف بزنم، شاید با توجه به چیزهایی که خوندم حرفهایی توی ذهنم بیاد، اما موقعی مثل الان که میشه باز هیچ میشم. «هیچ» و البته مگه میشه آدم در محضر ابوالائمه حیدر کرار آقا امیرالمومنین بایسته و یارای سخنسرایی داشته باشه؟
برای این اولی همان «ها علی بشر کیف بشر» شاید کافی باشه.
دوم؛ یک روایت خودمانی.
روزی خلیفه اول و خلیفه دوم دو طرف حضرت علی علیه السلام راه میرفتند. چون قد آن دو نفر کمی بلندتر از آن حضرت بود، خلیفه دوم ملاتی را به شوخی و طنز مطرح کرد و خطاب به حضرت گفت:
اَنت فی بَینِنَا کَلنُونِ «لَنا». .
علی! تو در میان ما، مثل حرف نون در «لنا» هستی. حضرت علی علیه السلام بلافاصله پاسخ داد:
«اِن لَم اَکُن اَنا فاَنتُم«لا»... یعنی اگر من نباشم، شما چون «لا» چیزی نیستید.
منبع :کشف الاسرار
سوم: صحبتهای چند روز قبل رییس جمهور رو به یاد دارید؟ قانون-نیروی انتظامی-اسلام و چیزهایی که میدونید...
حضرت امام خمینی در تاریخ 9 فروردین 58:
شما پلیسها الآن پلیس امام زمان هستید و باید به وظایف اسلامی عمل بکنید. با مردم مثل سابق عمل نشود؛ الآن مثل سابق نیست. الآن کشور، کشورِ اسلامی است و عادات و رسوم، عادات و رسومی اسلامی باید باشد.
چهارم:
میلاد امیرالمومنین نزدیک هست. شب جمعه، شب زیارتی اقا اباعبدالله الحسین علیه السلام هست و جمعه روز زیارتی و روز مخصوص آقا اباصالح المهدی ارواحنا فداه و عجل الله تعالی فرجه الشریف.
تعجیل در فرج حضرت، شادی روح امام شهدا و فرزندانشون، شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و سلامتی رهبری عزیز صلوات {برای رفتگان و شهدا هم فاتحه بخونید}
پنجم:
این هم آخرین بخش این پست. ترجمهی متن با شما. این توئیتهای سناتور جنجالی آمریکایی است و پیامش به آقای ظریف.
{پاسخ اقای ظریف در کمال ادب خوب بود، اما این پیام و این گستاخی حاصل کدام عمل ماست؟}
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حضرت امام حسن عسکری علیهالسلام:
فقر با ما بهتر از ثروتمندی در کنار دشمنان ماست.
و کشته شدن با ما بهتر از زندگی در کنار دشمنان ماست.
ما پناهگاه کسی هستیم که به ما پناه آورد،
و نور هدایت برای کسی هستیم که خواهان بصیرت از ما باشد،
و نگهبان کسی هستیم که به ما تمسک جوید.
پس هر کس ما را دوست بدارد با ما در درجات والای بهشت خواهد بود،
و آن که از ما جدا شد به سوی آتش خواهد رفت...
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
شبها که همه در خواب غفلت بوده اند یا شاید هم صبحها زودتر از اینکه خیلیها بیدار شده باشند، عازم نخلستان میشده.
نخلستانهای کوفه هنوز هم وامدار نجوای غریبانه او هستند و اگر پرده از غیب کنار برود، صدای زیبایش شنیده میشود.
زمزمهی مناجاتش با خدا، کنار مسجد کوفه. نزدیک نخلستانهایی که خودش کاشته و به آن رسیده...
اللهم انی اسئلک الامان را امیرالمومنین آقای دو عالم میخوانده.
او که از هر طغیانی به دور و علی عالی اعلاء حضرت حق بوده، اما واژگانش تن آدم را میلرزاند.
واژههایی برای ما آدمهای کوچک...
کاش آن دنیا دستان رنج کشیده و زحمتکش مولا امیرالمومنین دستان ما را بگیرد و کاش آن دنیا از آن دستهای نباشیم که میگویند:
یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا...
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یا مَعْشَر الشِّیعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَینا کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً.
ای شیعیان، شما به ما منسوب هستید، پس مایه زینت ما باشید، نه مایه آبرو ریزی ما.
مشکاة الأنوار، ص 67
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
جبهه فرهنگ عجیبی داشته.
قرار نیست روضهی جبهه بخوانم و از فضایی که توش نبودم حرف بزنم. اما همینقدر میدونم که اگر بگم بالاترین فضای معنوی تاریخ این کشور و این خاک توی اون 8 سال و توی جبهههای جنگ بوده، گزاف نگفتم.
جبههی ذهن من، جبههی اخراجیها و الدنگ بازیها نیست، اما جبهه آدمهای شوخ زیادی داشته.
آدمهایی که شب نماز شب میخوندن و صبح ملتی میخندیدن از دستشون. جلف نبودن، لوده نبودن، الدنگ نبودن، تکهپرونی جنسی حال بهم زن نداشتن، و در معنای واقعی کلمه «سینمایی» نبودن، اما مشدی و با حال بودن.
این رو از فرهنگ لغات جبهه میشه تشخیص داد و چه خوب که فرهنگ جبهه و به تاثر از اون فرهنگ لغاتش، پر است از یادگار آدمهای جدی و آدمهای شوخ.
اشکانیان، صفویان، التماس پتو، آر پی جی زن، با آفتابه چای خوردن، پالگدکن، باغبون، اوشین پلو، ایستگاه بدن سازی، چشم چرون، کله پز و ....
از لطایفی است که در جبهه بوده. جبهه، جنگ، آر پی جی، تانک، گلوله، خمپاره، رودهی دراومدهی برادر شهیدت، جدی بودن عملیات، سختی، فشار، خیانت بنی صدر، نبودن مهمات، نماز شب، دعای کمیل و .... همه و همه بودند، اما آدمها و شوخیهای معنویشون هم توی این جنگ بوده
و اینها موندگار شده
مثل خود شهدا
مثل رزمندهها
و مثل فرهنگ مقاومت و شهادت
براستی که «مومن در هیچ چارچوبی نمیگنجد.»
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
به حق دعای زیبای ماه رجب
دعا کنید من و بقیه رو. دعا کنیم همدیگه رو در این ماه بسیار خوب.
رجب ماه عظیم و پر برکتی است که عقولی چون من توان درکش رو ندارن.
اگر از شب زندهدارها و روزهدارهای این ماه هستید، برای عاقبت به خیری دعا کنید
و برای تعجیل در فرج و سلامتی رهبری و تعالی کشور.
بسم الله الرحمن الرحیم
یا من ارجوه لکل خیر
و آمن سخطه عند کل شر
یا من یعطی الکثیر بالقلیل
یا من یعطی من لم یسئله
.
.
.
حرم شیبتی علی النار...
پی نوشت: بخواهیم از خدایی که «در هر خیری به او امید داریم»
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی
کجایید ای سبک بالان عاشق
پرنده تر ز مرغان هوایی
شادی روح شهدا صلوات.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
و انی عذت بربی و ربکم ان ترجمون
اینها را زیر لب زمزمه کردی
و ما هزار و چهار صد سال است بلند بلند گریه میکنیم...
یا حسین