خطبه‌ی امیرالمومنین علیه‌السلام و ندای این عمار

ما ضَرَّ اِخوانُنَا الَّذینَ سَفِکَت دِماؤُهُم و هُم بِصفّین الا یَکونوا الیَوم اَحیاء، یَسیغونَ الغَصَص و یَشربونَ الرنق.
قَد والله لَقوا الله فَوَفاهم اُجورَهم واحلهم دارَ الامن بَعد خَوفهم!
أینَ إخوانِیَ الّذینَ رَکِبوا الطَّریق ، وَ مَضَوا عَلى الحَقّ ؟
أین عمّار، أین ابن تیهان، أین ذُو الشهادتین؟
أین نُظرائُهم مِن إخوانِهمُ الذینَ تَعاقَدُوا عَلى المُنیة و أبْردَ بِرؤوسِهم إلى الفَجَرة؟

ثُمَّ ضَرَب علیه السلام بِیَدِهِ عَلى لِحیَتِهِ الشَّریفة الکریمة ، فَأطالَ البُکاء

ثم قالَ علیه السلام :
اوه عَلی اِخوانی الَّذینَ تَلوا القُرآن فاحکُموه
وَ تَدبروا الفُرَضَ فاقامُوه
اَحیُوا السُّنَّه و اَماتُوا البِدعه
دُعُوا لِلجهاد فَاجابوا
وَ وُثقوا بِالقائد فَاتبعوه
ثُمَّ نادی بِاَعلی صوته : الجهاد الجهاد عبادَ اللَّه، ألا و إنّی مُعسکرٌ فی یومی هذا، فَمَن أراد الرَّواح إلى اللَّه فَلْیَخرجُ

برادران ما که خونشان در صفین ریخته شد ضرر نکردند که اگر امروز زنده بودند، خوراکشان غم و غصه و نوشیدنی شان اندوه می شد.
قسم به خدا در حالی خدا را ملاقات کردند که خدا اجرشان را به تمامی داد و بعد خوف آنها را ایمن گرداند!
کجایند برادران من که راه حق را رفتند؟
عمار کجاست؟ ابن تیهان کجاست؟ ذوالشهادتین کجاست؟
و کجایند مثل عمار، مثل ابن تیهان، مثل ذوالشهادتین که در راه حق با هم عهد بستند و سرهایشان را برای ستمگران فرستادند؟

حضرت به اینجا که رسید به صورت خود زد و گریه ای طولانی کرد...
سپس فرمود:
آه از آن بردارانم که قرآن را خواندند و آن را حَکَم قرار دادند
در واجبات اندیشیدند و با معرفت آن را برپا داشتند
سنت ها را احیاء کردند و بدعت ها را میراندند
به جهاد دعوت شدند و آن را اجابت کردند
و به قائد و راهنمای خویش ایمان داشتند و از او تبعیت کردند
سپس با صدای بلند فرمود: جهاد! جهاد! ای بندگان خدا! که امروز من آماده ام و هر که قصد خروج الی الله دارد با من بیاید...