ترجیحات کهنه من

من ترجیح میدم چهره‌ام در فضای مجازی و واقعی اینی باشه که هست، اما هزار سال دیگه چیزهایی که بهش اعتقادی ندارم رو قبول نکنم.
من ترجیح میدم امّل باشم، اما روشنفکر نباشم.
من ترجیح میدم یک عده من رو احمق فرض کنند، اما در نظر اونها زرنگ نباشم.
من ترجیح میدم کتاب دکتر شریعتی بخونم اما اگر قراره از کسی جمله‌ای نقل کنم، شهید مطهری و شهید آوینی باشه. چون به نظرم نزدیکتره تا به روشنفکرنمایی بقیه!
من ترجیح میدم از ندانسته‌هام حرف بزنم تا از دانسته‌هام. چون هم خودم رو رشد میده هم اجازه نمیده فکر کنم آدم بزرگی هستم.
من ترجیح میدم رو باشم، اما از زیر واس ملت نزنم...
من ترجیح میدم به جای اینکه ژست خوشگل بودن و فیگور من چه رمانتیک حزب‌اللهی هستم بگیرم، امّل باشم و خودم باشم.

این‌ها تریجیحات منه.
گوشه‌ای از دست‌نوشته‌های آخرین امّل روی زمین.

هنر آن است که بمیری یعنی موتوا قبل ان تموتوا...
یعنی بمیر اما ازاد باش.
یعنی اگر دین ندارید...