وداعا رمضان
فنحن مودعوا وداع من اذّ فراق علینا
خدایا!
با این ماه وداع می‌کنیم، وداع کسی که جدایی‌اش برای ما خیلی سخت است.
مانند کسی که جدایی‌اش برای ما بزرگ است.
و غمنا و اوحشنا انصرافه‌و عنّا
غصه دارم...
وداع کسی که ما را به غم و غصه و وحشت انداخته است، جدایی‌اش.
{نمی‌دونیم سال بعد هستیم یا نه
نمی‌دونیم امسال آمرزیده شدیم یا نه!}
السلام علیک ما کان اطولک علی المجرمی و احیبک فی صدور المومنین
سلام بر تو...
چقدر طولانی بودی بر مجرمین (روزه خواران) و چه دوست داشتنی برای مومنان.
السلام علیک و علی لیله القدر، التی اخیره من الف شهر
سلام بر تو و بر شب قدر که از هزار ما بهتر است.
السلام علیک ما کان احرصنا بالامس علیک و اشد شوقنا قدا الی
سلام بر تو!
چقدر ما تا دیروز {که رمضان بود} نسبت به تو حریص بودیم و از فردا که از میان‌مان می‌روی، چقدر شوق‌مان نسبت به تو زیاد می‌شود...
{تازه قدر رمضون رو عید فطر می‌فهمیم.}
چه ماه خوبی بود.
چه ماه خوبی بود
خوابیدنش تسبیح بود، نفس کشیدن‌ش تسبیح بود...
خیال می‌کنیم این روزه‌هایی که گرفتیم ما رو می‌بره بهشت
چه روزه‌ای....
عوض شدیم؟ خوش بحالتون اونایی که فرق کردین.
من که مایوسم از خودم، شک دارم که عوض شدم.
خدایا اگر تا امشب ما رو نیامرزیدی، امشب قلم عفو بر جرائم و اعمال ما بکش
اللهم صل علی محمد نبینا و آله...
پی‌نوشت: رفتن رمضون واقعا برای خیلی از ماها سخته، هرچند مثل اون خوب‌ها نیستیم که خـــیـــلی براشون سخته.
اگرم غر زدیم، از کوچکی خودمون بود.
اصلا هم غر نزدیم ها!