روضه؛ شهادت امام حسن عسکری

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر.

.

بابا به این خانه

بنگر غریبانه

خاک زمین گشته محفلم

مثل این دلم

جای دخترت

ویرانه ویرانه

.

بابا به این خـــانــــهـ

بنگر غریـــــبـــــانـــهــ

مثل این دلـــمــ

جای دخترت

ویـــرانــهــویــــرانه

.

موی یتیــــمانت

جانــــت

باز بکن شانـــــه

.

با شمع نورانــــی ســــرت

خـــــون حــــنجــــرت

جــــان مـــــن شــــده

پروانه پروانـــه

.

باز آ

بکن شانه...

.

یـــک شـــب بیـــــا منزل مـــن

خونه دخترت نمیای؟

.

.

بابا

یـــک شـــب بیـــــا منزل مـــن

روشـــن نــمــا محفل مـــن

دستـــی بــکـــش بر دل من

.

آتـــــش گـــــرفــــت

مــــــــویـــــــــم

ویــــن چـــشـــم کم سویــــم

.

از درد پــهــلــویــم

رویــــم

هـــر دم زنم

نــــالـــــه

.

.

.

امــا ز دستـــان ســـاربــــان

طـــعـــن شامیــــان

جان نمی‌برد

دردانه دردانه.

.

.

.

امون از دل زینب

امــــون از دل زیـــنــــب

.

.

.

پی نوشت: عادت دارم روزهای شهادت شعری، روضه‌ای چیزی بنویسم. نمیدونم چه حکمتی بود روز شهادت امام حسن عسکری اومدم شعر بنویسم، یکهو این شعر به ذهنم اومد.