به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
رنج‌ها و اندوه‌ها آن‌چنان بر دلم سنگینی می‌کند که دیگر اشک دیده و فریادهای سینه‌ام را احساس نمی‌کنم.
سرور من!
غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده،
خاطرم را پریشان ساخته
و آرامش دلم را از من سلب نموده است.
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
چون دوست دشمن است، شکایت به کجا بریم؟
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خیلی لذت بخشه تیم محبوبت، تیم منفورت رو ببره
اونم 7-1
بسم الله الرحمن الرحیم
چهل روزی است از روز واقعه گذشته است.
بازگرداندند ایشان را به کربلا.
از دور کاروانی به سر قافلگی علی بن حسین نمایان است.
بسم الله الرحمن الرحیم
تشنه لب داده جان بر لب دریای آب
خجل از روی او، گشته دل آب، آب
دست عباس چون جدا شد
محشری در خیمه‌ها شد
محشری در...
علم افتاده و نیست دگر یار حسین...
بسم الله الرحمن الرحیم
ویــنـــه عــمّــی؟
لـــیــــش تـــأخـــر عــــــبـــــاس؟
پی نوشت: یا عباس...
چون «تو» می‌بینی، رضا برضائک...
بسم الله الرحمن الرحیم
من تو خیلی چیزها ببوگلابی بودم، ولی تو این چیزها نه.
فکر می‌کردم اتفاقاتی بیوفته، اما نه اینجوری.
در یک اتفاق خیلی عجیب و باورنکردنی ....
بسم الله الرحمن الرحیم
برای من که حتی سر قبر «مردگان» رفتن هم سخت است، حتما نوشتن از «مردگان» سخت و سخت‌تر است.
دست خودم نیست، سخت هست برایم نوشتن از آدم‌های «مرده».
باوجود اینکه پدربزرگ‌هایم، مادربزرگم، خاله و عموی مادرم را هم شدیدا دوست داشتم و دارم و واقعا از تمام عمق وجودم دوستشان داشتم، عموما نوشتن ازشان برایم سخت بوده، هرچند آن‌ها هم برایم مثل مرده‌های دیگر نیستند، اما قرار است از این پس از «عمو» بنویسم.
«عمو» برایم زنده است. نه از نوع توهم زنده بودن بعد از یک داغ. هرچند داغ بسیار بزرگی بود، اما خدا صبر بزرگی داد، الحمدلله.
زنده بودنش برایم از جنس آسمانی است. شاید به این دلیل است که روزی فرزندان و همسرش را گذاشت رفت جنگید. نترسید.
شاید برای اینکه جنس دوست داشتن‌های من و بهتر بگویم ما میان خودمان و فامیل، خصوصا میان عموها از جنس آدم‌ها این روزگار نیست، باز الحمدلله. جنسش از جنس آسمان است، نه زمین.
شاید برای تقوایی که سعی می‌کرد داشته باشد، حتی باوجود اینکه نظرات سیاسی‌مان هم خیلی شبیه هم نبود.
شاید برای....
هرچه هست وقتی عمو می‌رود، عجیب «اهل» خانه به هم می‌ریزند.
نه سقا بود، نه علمدار. نه دستی از او جدا شد، نه شاید بیش از گرد خاکی بر شال ماه بنی هاشم و نه حتی تشنه آبی بودیم که قرار بود برایمان بیاورد.
فقط نام‌‍اش «عباس» بود و «عمو»ی ما ...
